Na het bezoek aan Bhimkhori zijn we naar Thulo Parsel gereden. Je moet dan het ene bergdal uitrijden en vervolgens een ander bergdal weer inrijden. Als je zou gaan lopen is het ruim twee uur lopen, met de auto is het drie uur.
Ook dit is alleen maar een onverharde weg, soms met steile afgronden. Af en toe komt er een tegenligger en dan is het passen en meten en soms een stukje terugsteken om elkaar te passeren.

De weg naar Thulo Parsel is dit jaar verder doorgetrokken en daardoor hoeven we het laatste stuk naar het dorp niet te lopen. We komen langs een gemetseld bassin waar het water in wordt verzameld van onze waterbron, die we twee jaar geleden hebben aangelegd. Onze general manager Jit Lama heeft een goed netwerk in het dorp en kent de belangrijkste mensen uit het district. Nepal is verdeeld in districten. Bij een districtskantoor van de overheid kun je als dorp verzoeken indienen als er iets moet gebeuren. Jit heeft twee dingen voor het dorp weten te realiseren. Een groot waterbassin en ook de weg die nu helemaal naar het dorp doorloopt.

‘s Middags hebben we een bezoek gebracht aan alle twaalf families die een huis hebben gekregen van de stichting. Toen we hier vorig jaar waren, waren er 7 huizen klaar. Nu zijn alle 12 huizen klaar. Bij drie huizen moeten de deuren en de luiken voor de ramen nog worden gemaakt. De stichting heeft het hout hiervoor beschikbaar gesteld, maar de inwoners moeten zelf een timmerman inhuren om het voor hen te maken. Het probleem het afgelopen half jaar was echter dat alle goede timmermannen genoeg werk hebben sinds de aardbeving en er dus bijna geen timmerman beschikbaar was. Tijdens ons bezoek was er een timmerman aan het werk. Hij gaat de komende twee weken alle luiken en deuren maken voor de laatst drie huizen. Nu hebben deze families de ramen en deuren wat provisorisch dichtgemaakt met plastic en oude golfplaten.

Tijdens ons bezoek slapen we in een tentje in de tuin van het huis van Jit. Zijn vrouw Seti maakt voor ons het eten en heeft een heerlijke dahl baht (rijst met linzen en groente) voor ons gemaakt. De andere ochtend krijgen we van alle bewoners zoals altijd een warm afscheid en krijgen we weer gelukssjaaltjes en zelf gemaakte bloemenkransen omgehangen. Het voelt bijna ongemakkelijk om zo op handen te worden gedragen door de inwoners.