Nieuwsbericht Intranet Ministerie van Economische Zaken 21 april 2016

“Onverwachte problemen? Ja, natuurlijk. Ik vroeg aan één van de jongens op de bouwplaats of hij een lat van 1.15 meter voor me wil zagen. Hij kijkt me glazig aan. Vergeet ik helemaal dat veel van de inwoners analfabeet zijn. Dat soort dingetjes zorgt wel even voor vertraging.”

Aan het woord is Hans Buijing, tot voor kort werkzaam bij Bureau Managementondersteuning bij directie Bedrijfsvoering, maar sinds een aantal maanden reisleider, bouwvakker, fondsenwerver en bovenal woordvoerder van de stichting ‘Helping Thulo Parsel’.

Weet u ’t nog? Hans Buijing vertrok – nadat bekend werd dat Nepal op zaterdag 25 april 2015 door een zware aardbeving was getroffen – samen met zijn vrouw en een aantal vrijwilligers naar het bergdorp Thulo Parsel om de bevolking te helpen met de wederopbouw. Met in zijn achterzak onder ander de donaties van EZ-collega’s.

Dispuut

“We hebben veel voor dat geld kunnen doen. Een kleine tegenvaller was wel dat de benzinekosten vier keer zo duur werden als begroot. India sloot – als gevolg van een dispuut – de grens met Nepal voor onder andere benzine. Maar we moesten wel de bouwmaterialen op de plaats van bestemming krijgen. Dus dat sloeg wel een gat in de begroting.”

“Een tweede tegenvaller betrof de bron in het dorp. Als gevolg van de aardbeving gaf die ineens veel meer water. Iedereen blij natuurlijk, tot op het moment dat de bron ineens opdroogde. Vreselijk voor de mensen, maar ook een probleem voor ons: zonder water kun je geen cement aanmaken. Gelukkig wist een van de meegereisde vrijwilligers met de nodige kennis van watermanagement, een pomp en 800 meter aan pijpleidingen, na drie dagen water uit een nabijgelegen stroompje in het dorp te krijgen.”

“En dat was het eigenlijk wel wat de tegenslagen betrof. Het gereedschap uit Nederland was goed aangekomen, we hadden weer water en iedereen stond te springen om te beginnen. En dat was maar goed ook, want de meegereisde vrijwilligers – waaronder een aannemer – konden maar drie weken blijven. Dat betekende dat we effectief 17 dagen hadden om een eerste huis te bouwen. We hadden 17 dagen om de bewoners van het dorp te laten zien, hoe je een fundering legt, hoe je muren bouwt en hoe je het dak erop legt. Want dat was het plan: wij doen het voor, zodat zij het zelf – als we weer weg zijn – kunnen afmaken.”

Gekken

“Als gekken hebben we gewerkt, die eerste week. Van 07.00 uur tot 21.00 uur. En het ging voortvarend, met name omdat alle mannen en jongens van het dorp hun steentje bijdroegen. We lieten hen zien hoe ze betonbekisting moesten timmeren, betonijzer moesten vlechten, muren moesten metselen en kozijnen moesten maken Veelal met behulp van tekeningen, want zoals gezegd, velen van hen zijn analfabeet. Dus maakten we tekeningetjes van emmertjes met water die vermengd moesten worden met een bepaald aantal emmertjes met zand en cement.”

“Na 17 dagen stond inderdaad het eerste huis. Sterker nog: stond bij het tweede huis al de helft van de muren en van huis drie en vier was de fundering gestort. Dat was in december. Inmiddels zijn de eerste vier huizen af en wonen er weer gezinnen. Dat weet ik zo precies omdat ik eens in de twee weken contact heb met de financiële, technische en algemene coördinatoren ter plaatse. Ik had namelijk – vlak voor mijn vertrek – aan drie inwoners gevraagd om de werkzaamheden verder in goede banen te leiden. En om me op de hoogte te houden van bijvoorbeeld de financiële situatie. Zodat ik op tijd weer geld kon overmaken.”

“Er is goed gebouwd. Er zijn twee vrij zware naschokken geweest, maar de vier huizen staan nog fier overeind. Zelfs zonder scheuren. De inwoners maken zich nu op om nog voor de regentijd de drie volgende huizen voor een groot deel af te maken. Zelf ga ik in oktober er weer naar toe. Ik ga drie weken een reisgezelschap begeleiden in het Everestgebied en daarna ga ik nog een week naar het dorp. Om weer mee te helpen met de bouw en om te kijken of ik iets kan doen aan de onderwijssituatie daar. Ik wil namelijk ook geld gaan inzamelen voor het aantrekken van een goede leerkracht, voor pennen en schriften. Zodat alle kinderen van het dorp kunnen leren, lezen en schrijven. Want investeren in bakstenen is natuurlijk op dit moment van belang, maar nog veel belangrijker voor de langere termijn is het investeren in mensen.“[arthur simonse]

Wie de opbouw van het dorp Thulo Parsel wil ondersteunen, doneer dan op rekeningnummer NL 36RABO 0303078138 tnv. Stichting Helping Thulo Parsel. Voor meer informatie: www.helpingthuloparsel of op Facebook/helpingthuloparsel.